-
1 bój
m* * *I boju; boje; m II vb; patrz bać się* * *I.bój1mi-o-1. (= bitwa, walka) combat, battle, fight; ciężki bój heavy combat; krwawy bój carnage; iść do boju go into battle; stanąć do boju make a stand ( o coś for sth); bój na śmierć i życie fight to the death; toczyć bój l. boje fight ( o coś for sth, z kimś/czymś against sb/sth).2. sport competition.II.bój2ipf.zob. bać się.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > bój
См. также в других словарях:
bój — m I, D. boju; lm M. boje, D. bojów 1. «starcie zbrojne walczących stron; bitwa, walka» Ciężki., zażarty bój. Krwawy bój. Iść do boju. Stanąć do boju. Wieść bój. Bój toczy się, wre, wszczyna się. ◊ Boje homeryczne a. homeryckie «walki dł … Słownik języka polskiego
prowadzić — ndk VIa, prowadzićdzę, prowadzićdzisz, prowadzićwadź, prowadzićdził, prowadzićdzony 1. «wieść kogoś, coś do jakiegoś miejsca, do celu; przeprowadzać kogoś, kto nie zna drogi albo sam iść nie może, wskazywać komuś drogę» Prowadzić dziecko za rękę … Słownik języka polskiego
wieść — I ż V, DCMs. wieśćści; lm MD. wieśćści książk. «wiadomość, często nie sprawdzona na temat faktu lub wypadku; pogłoska, fama» Alarmująca, nagła, pomyślna, smutna, tragiczna, dobra, zła wieść. Odebrać, otrzymać wieści od kogoś. Brak o kimś, o czymś … Słownik języka polskiego
ruszać — ndk I, ruszaćam, ruszaćasz, ruszaćają, ruszaćaj, ruszaćał, ruszaćany ruszyć dk VIb, ruszaćszę, ruszaćszysz, rusz, ruszaćszył, ruszaćszony 1. «zaczynać się posuwać w jakimś kierunku; zaczynać iść, jechać dokądś; wyruszać» Konie ruszyły kłusem.… … Słownik języka polskiego
stawać — ndk IX, staję, stajesz, stawaćwaj, stawaćwał stanąć dk Vb, stawaćnę, stawaćniesz, stań, stawaćnął, stawaćnęła, stawaćnęli 1. «unosić tułów opierając wyprostowane nogi na ziemi; wstawać, dźwigać się na nogi» Stanąć na baczność. Stawać na palcach.… … Słownik języka polskiego